Znaki kardynalne na wodzie (bojki)
Żeglarze niejednokrotnie natrafiają na znaki kardynalne na wodzie, które są jedną z grup znaków nawigacyjnych. Czarterując jacht oczywiście natknąć się na bojki można zarówno na trasie śródlądowej, jak i na morskim akwenie. W tym artykule postaramy się omówić najważniejsze typy znaków kardynalnych oraz przedstawić sposoby na ich względnie łatwe i intuicyjne zapamiętanie.
Co to są znaki kardynalne?
Zasadniczo znaki kardynalne są zbiorem 4 znaków, które określają cztery główne kierunki geograficzne świata, mianowicie północ, południe, wschód oraz zachód. Ogólnie rzecz biorąc, znak kardynalny ukazuje nam, z której strony należy okrążyć daną bojkę w kontekście układu geograficznego. Innymi słowy, znak kardynalny południowy mijamy od strony południowej, znak kardynalny północny od strony północnej, i tal dalej. Główną funkcją znaków kardynalnych jest zasygnalizowanie zagrożenia istniejącego w kierunku przeciwnym do tego, jaki wskazuje znak. Czasami jednak mamy do czynienia z sytuacją, kiedy to bojki służą do odseparowania zamkniętej części akwenu.
Jakie są znamienne cechy znaków kardynalnych?
Bojki charakteryzują się różnymi specyficznymi elementami. Pierwszym z nich to tak zwany znak szczytowy. Warto podkreślić, że czarne stożki mogą występować w różnych konfiguracjach w zależności od kierunku znaku kardynalnego. Drugim aspektem jest układ kolorystyki znaku. Trzecią nie mniej ważną charakterystyką są światła. W tym przypadku powinniśmy zwrócić uwagę przede wszystkim na liczbę i czas trwania odblasków.
Rodzaje poszczególnych znaków kardynalnych
Północna bojka
Znak szczytowy w tej sytuacji to 2 czarne stożki ułożone jeden nad drugim czubkami u góry. W północnym znaku kardynalnym zastosowano czarny kolor nad żółtym. Znak ten emanuje białe i rytmiczne światło. Znak emanuje odblaski w takcie migającym. Fachowe oznaczenie rytmu świateł: „quick”.
Bojka wschodnia
Stożki w tym znaku mają bardzo charakterystyczny układ. Jeden z nich skierowano do góry natomiast drugi – do dołu. Wspomniane stożki graniczą podstawami. W tej sytuacji kolor czarny można zauważyć na dwóch rozdzielonych pasach – dolnym i górnym. Rytm charakteryzują światła migające grupowe (3 odblaski w grupie). Angielskie oznaczenie taktu świateł brzmi: „quick” lub „very quick 3”.
Bojka zachodnia
W przypadku znaku kardynalnego zachodniego mamy znowu do czynienia z dwoma stożkami, które są skierowane do siebie – jeden ku dołowi, natomiast drugi – ku górze. Przywierają one zatem do siebie wierzchołkami. Barwa czarna występuje w tym konkretnym przypadku na środku kolumny. Bojka emituje światła migające grupowe – 9 odblasków w grupie. Rytm migotania określamy po angielsku jako „quick” lub „very quick 9”.
Fachowe słownictwo opisujące proste zależności? Sposoby na zapamiętanie znaków kardynalnych
Powyższe akapity mogą napawać pewną konsternacją nawet doświadczonych amatorów żeglarstwa. Warto jednak w tym momencie uświadomić sobie, że sposoby na zapamiętanie tychże kardynałek są dziecinnie proste.
W znaku kardynalnym północnym mamy do czynienia z dwoma stożkami zwróconymi ku górze. Dlaczego? Mianowice na górze mapy mamy północ.
Analogiczna zależność jest zauważalna w przypadku bojki południowej. Widzimy w niej dwa stożki skierowane ku dołowi. Zatem znowu na myśl przychodzi nam skojarzenie z klasyczną mapą, w której to południe jest na dole.
W przypadku bojek wschodniej i zachodniej możemy inspirować się starymi kliszami i stereotypami. Znak kardynalny wschodni określa się potocznie mianem „grubej Rosjanki” – z uwagi na stożki graniczące ze sobą podstawami. W przypadku znaku kardynalnego zachodniego „chudej Francuzki” – dostrzegamy trójkąty, kore przylegają do siebie jedynie swoimi wierzchołkami.
Zapamiętanie kolorów też nie powinno nastręczać trudności. Czarna barwa powoduje wizualne odchudzenie. Zatem tam, gdzie są szczyty stożków, widzimy kolor czarny. Zatem na przykład w przypadku znaku kardynalnego zachodniego wierzchołki stożków są zwrócone do dołu, zatem czarna barwa wypełnia środek.