Nie da się ukryć, że liny żeglarskie są niezwykle istotnym elementem wyposażenia jachtu. Z tego też powodu ich liczba na łodzi żaglowej jest wprost imponująca. Różnorodne nazwy lin żeglarskich i multum ich rodzajów mogą przyprawić o zawrót głowy nawet zagorzałego entuzjastę żeglarstwa. Ten stan rzeczy zainspirował nas do stworzenia artykułu, w którym przyjrzymy się różnym rodzajom olinowania oraz lin żeglarskich.
Podział lin z uwagi na funkcje, jakie pełnią olinowanie stałe i olinowanie ruchome
Pod pojęciem olinowanie stałe rozumiemy liny, które stabilizują maszt oraz inne pale. Do tej kategorii należą sztag, achtersztag, baksztag, jumpsztag, wanty kolumnowe oraz topenanty.
Olinowanie ruchome tworzą te liny, które mają co najmniej jeden koniec wolny. Z reguły wykorzystuje się je do korzystania z takielunku oraz innego sprzętu. Do wspomnianej grupy należą fały, szoty, kontrafały, pikfały, brasy oraz topenanty. W sytuacji, kiedy odbieramy jacht, trzeba dokładnie sprawdzić ich bieżący stan – czy nie są one czasem uszkodzone albo przetarte. W bakistach na pokładzie jachtu znajdują się z kolei inne rodzaje lin, takie jak na przykład przeznaczone do cumowania oraz szpringi, które wspomagają cumę.
Podział lin żeglarskich z uwagi na materiał, z którego są one wykonane
Olinowanie pozwala na wykorzystanie lin wykonanych z różnorakich tworzyw. Liny naturalne nie są już w tak popularne w żeglarstwie, jak niegdyś. Wynika to między innymi z faktu, że są one bardziej podatne na niekorzystne działanie warunków atmosferycznych niż ich syntetyczne odpowiedniki. Mogą one oczywiście pełnić także funkcję estetyczną – jednak nawet ona jest możliwa do uzyskania w alternatywny sposób. Współczesne jachty takluje się bowiem linami syntetycznymi utrzymanymi w stylistyce retro, które do złudzenia przypominają te naturalne.
Liny wykonane z tworzyw naturalnych – szczegółowa charakterystyka
Liny kokosowe mogą być znakomitymi cumami. Są one mocne oraz elastyczne. Ich mankamentem jest jednak duża tendencja do gnicia.
Liny manilowe odznaczają się podobnymi właściwościami, co liny kokosowe. Są one mianowicie solidne i elastyczne. Liny manilowe znakomicie sprawdzają się jako cumy oraz liny kotwiczne.
Liny bawełniane dobrze sprawdzają się jako szoty. Nie sztywnieją, jednakże implikują potrzebę uważnej konserwacji z uwagi na ryzyko butwienia.
Liny konopne można z powodzeniem stosować jako fały. Ich głównym walorem jest imponująca odporność na tarcie. Niestety źle tolerują wilgoć. Pod jej wpływem pęcznieją i sztywnieją.
Liny sizalowe są niezwykle uniwersalne. Ich ewidentnym atutem jest ponadprzeciętna i wytrzymałość, którą można rozumieć w niezwykle szerokim kontekście. Liny sizalowe są bowiem nie tylko odporne na działanie warunków atmosferycznych, ale także szkodliwe oddziaływanie związków chemicznych oraz organicznych.
Liny jutowe są również bardzo wszechstronne. Ponadto, odznaczają się one delikatnością i odpornością na warunki meteorologiczne.
Najpopularniejsze liny z tworzyw syntetycznych
Liny poliamidowe cechuje imponująca trwałość, a także elastyczność i wysoka tolerancja na ścieranie. Wyśmienicie sprawdzają się jako fały. Ich minusem jest jednak niewielka odporność na szkodliwe oddziaływanie związków chemicznych oraz promieniowania słonecznego.
Liny polietylenowe wykazują z kolei zgoła inne właściwości niż ich poliamidowe odpowiedniki. Mianowicie, wykonane z polietylenu liny są niezwykle odporne na niekorzystne działanie substancji chemicznych i promieni słonecznych. Z punktu widzenia kupującego ich bezdyskusyjnym atutem jest także relatywnie niska cena. Mankamenty tych lin są jednak odczuwalne. Wymienić wśród nich można, chociażby kurczliwość pod wpływem temperatury, ślizganie się oraz niska odporność na ścieranie. Nieco lepsza jakość wykazują liny, do których produkcji użyto polietylenu wysoko przetworzonego – taki jak na przykład spectra tudzież dyneema. Z uwagi na szersze możliwości zastosowania często spotyka się je w jachtach regatowych.
Liny polipropylenowe są natomiast niezwykle wytrzymałe. Abstrahując od zadowalającej pływalności oraz elastyczności, wspomniany rodzaj lin wykazuje dużą odporność na zginanie, skręcanie oraz ścieranie. Ponadto, liny polipropylenowe nie są podatne na szkodliwe działanie związków chemicznych zarówno o charakterze kwasowym, jak i zasadowym. Co więcej, rzeczone liny nie absorbują wody. Z tego też powodu wykorzystuje się je często do cumowania tudzież kotwiczenia.
Liny poliestrowe są z jednej strony odporne na długotrwałe oddziaływanie promieni UV, z drugiej natomiast – nie najlepiej tolerują środki czystości. Poza tym liny poliestrowe są relatywnie mało rozciągliwe. Najczęściej stosuje się je w olinowaniu steru, ruchomych żagli tudzież miecza. Liny poliestrowe często montują entuzjaści sportowego współzawodnictwa.
Liny aramidowe przejawiają dość unikalne właściwości. Cechują się bowiem podobną do stali wytrzymałością mechaniczną pomimo 5-krotnie mniejszej wagi. Ich główną bolączką jest kłopotliwe układanie końcówek.